تفسیر ادبی عرفانی بسم الله الرحمن الرحیم (6)

س 3 : آل عـمـــــــــران

بسـم الله الرّحمن الرّحیـم

کرامت دلهــا

یکی از صحابه از حضـرت رسول (ص) از بسـم الله پرسید ، حضـرت فرمودند: نامی از نامهـای خداونـد و با نـام اعظــم نزدیک است.

حضرت امام صادق علیه السلام هم فرمودند: بسـم الله کلید کتاب خـدا است همچون کلیـد دربها، همـانگونه که هیچ دری بی کلید نیست هیـچ دستـوری هم درقـرآن بی بسـم الله نیست.

بسـم الله نام خـداونـد بر صفت کمال است، با عـزّت و با جلال، با لطف و با جمال، و با فضل و با نوال است، وجـود او دلهـا را کرامت است وشهـود او جانها را ولایت، نا دَریافته درعیان و شیرین درحکایت است، یکی را اگر عنـایت کنـد، همـه را کفایت کند.

آب و گل را زهـره مهـر تـــو کی بودی اگر

هـم به لطف خود نکردی در ازلشان اختیـار

مهرذات توست یارب دوستــان را اعتقــاد

یاد وصف توست یا رب غمگنـان را غمگسار 

خـداونـدا، نثار دل من  امید دیدار تـو است و بهـارجان من در مرغـزار وصال تــو است.

آن چه جانی باشد که وعـده دیدار فراموش کند؟ و آن چه دلی باشــد که نسیـم وصـال را از گلـزار نبوید؟ و آن چه زبانی باشد که جز نام دوست بخود راه دهد؟ که از نام دوست بوی دوست آید، وحدیث دوست راحت جان فــزاید.

روی ما شاد است تا تو حاضری با روی تو

جان ما خوش باد چون غایب شوی با یاد تو